Sypialnia Holdenów

Amalia Holden · 2020-04-04 20:32:47

Amalia Holden · 2020-04-05 12:35:55

Wzięłam głęboki oddech, rozczesując włosy przed dużym lustrem. Byłam zmęczona po pracy, a to była dopiero połowa. Za kilka dni przyjadą do pałacu kandydatki i wtedy wszystko musi być już dopięte na ostatni guzik. Pamiętałam dzień, gdy król Anthony wezwał mnie do siebie oznajmiając, że dwie młode damy pojawią się w pałacu i że to ja mam je ugościć oraz pozostać do ich dyspozycji w razie jakiś pytań, czy wątpliwości. Poczułam kolejne kilogramy odpowiedzialności spadające na moje barki... Z jednej strony bardzo się cieszyłam, że król mi ufa, a z drugiej miałam tyle swoich standardowych obowiązków, a teraz jeszcze dochodziły kolejne... Nie chciałabym nikogo zawieźć...
Do pokoju wrócił Raymond po wieczornej łazience (uznajmy że jest kilka wspólnych łazienek na korytarzu). Obróciłam się do niego i uśmiechnęłam łagodnie. Też był zmęczony, widziałam to po nim. Zdecydowanie przydałby się nam obojgu porządny urlop, ale raczej nie było to możliwe jeszcze przez dłuższy czas. Poza tym... Myślę, że nawet jeśli w końcu się znajdzie, to oboje dojdziemy do wniosku, że w pałacu jesteśmy bardziej potrzebni niż naszym organizmom wypoczynek. Pojedyncze wolne dni były jedynym "urlopem" jaki braliśmy od dłuższego czasu.
Posłałam mu łagodny uśmiech i odwróciłam się znów do lustra, by wrócić do swojego wieczornego rytuału rozczesywania długich, czarnych włosów. Dostrzegłam znów kolejne oznaki siwizny i zapisałam sobie w pamięci że muszę w końcu znaleźć czas na położenie farby.
- Straszne zamieszanie... Ciekawe, czy się uspokoi, gdy już przyjadą... Czy może zrobi się jeszcze większe, oby dało się to wszystko jakoś uporządkować - powiedziałam dosyć cicho, przyglądając się swojej zmęczonej twarzy w lustrze.

Raymond Holden · 2020-04-05 12:43:45

Od dawna wystrzegałem się zostawania w gabinecie dowódcy do późnych godzin, nieco na mocy mojej umowy z Amalią, a nieco dla własnego zdrowia i wystarczająco dużego zaangażowania w pracę. Po przebraniu się w końcu w coś wygodniejszego niż mundur, odwiesiłem formalny strój na wieszak, wiedząc, że następnego dnia założę coś niemal identycznego. Tak samo kolejnego i kolejnego...
Zareagowałem westchnieniem na słowa mojej żony i podszedłem bliżej niej, stając tuż za kobietą, jednak nie przeszkadzając jej w wieczornym rytuale. Sam zresztą lubiłem obserwować jej lśniące włosy...
- Jak znam życie nic się nie uspokoi, a nawet pogorszy - oświadczyłem połowicznie tym faktem rozbawiony. - Nasz młody król szuka w końcu żony, dwie młode, piękne kobiety przyjadą kandydować o miejsce u jego boku... Zapowiada się tragedia, wiesz o tym?

Amalia Holden · 2020-04-05 12:49:32

- Tragedia to pewnie mało powiedziane. One będą zestresowane nową sytuacją, on będzie się denerwował, że źle wybierze. Albo gorzej, będzie się bał, że nie spodoba mu się żadna. Wtedy będzie musiał wyjść za którąś z nich na siłę i będzie nieszczęśliwy, albo odesłać obydwie do domu, a cały naród zje go żywcem - wymamrotałam, wyobrażając sobie najgorsze scenariusze. - Zaczną atakować pałać i... - Wzięłam głęboki oddech. - I chyba tyle ma do powiedzenia póki co - podsumowałam z rozbawieniem, kręcąc głową. Zaczęłam przyglądać się odbiciu męża w lustrze. - Będzie dobrze, prawda żołnierzu? - zapytałam szeptem, zwieszając ramiona luźno wzdłuż ciała.

Raymond Holden · 2020-04-05 12:55:15

- Od tego tu jesteśmy. By było dobrze - zapewniłem z uśmiechem Ame i pocałowałem ją czule w głowę. Niemal zapomniałem jak jej najgorsze scenariusze mogą być przerażające, jednak po latach małżeństwa dało się już przywyknąć. - Będziesz mentorować tym dziewczyną, sprawdzisz czy żadna z nich nie jest nawiedzona, a ja będę wspierał Tony'ego jak tylko mogę, by nie żałował żadnej podjętej decyzji. Czyli niemal tak jak zawsze, standardowa misja - podsumowałem pozytywnie z szerokim uśmiechem.

Amalia Holden · 2020-04-05 13:03:10

Zaśmiałam się cicho, odkładając szczotkę na bok i obróciłam się do męża, by zaraz przytulić się do niego. Schowałam głowę w zagięciu jego szyi i przymknęłam ciężkie powieki.
- Te dziewczyny na pewno będą cudowne... Szczerze mówiąc to jestem przerażona i szczęśliwa ty, że będę mogła pomagać kolejnej królowej... Ma nadzieję, że będę mogła - wymamrotałam, znów sztywniejąc nieco. Odsunęłam się i popatrzyłam Rayowi w ciemnoniebieskie oczy, które zawsze kojarzyły mi się z wieczornym niebem, które już prawie zgasło, ale jednak jeszcze trochę promieni słońca je oświetlało. - Bo nie wiem, czy będą chciały ze mną pracować. Mogą nie chcieć... I wtedy mnie zwolnią i zatrudnią nową organizatorkę - bąknęłam trochę nadąsana taką myślą.

Raymond Holden · 2020-04-05 13:08:43

- Nie ma nawet takiej opcji - zaznaczyłem tonem, jakim oświadczam zazwyczaj swoim oddziałom najjaśniejszą oczywistość. - Jesteś niezawodna, niezłomna i oddana, jaka królowa nie chciała by mieć takiej organizatorki jak ty? Poza tym, nie jesteś tylko organizatorką przyjęć. Jesteś rodziną, częścią Antony'ego... - pogłaskałem kobietę po plecach, by następnie dotknąć jej policzka i z powrotem naprowadzić jej wzrok na moją twarz.
- Nie dąsaj się, jeśli te dziewczyny cię nie docenią, trzeba będzie bardzo mocno przemyśleć ich obecność tutaj - dodałem, być może z przesadną powagą.

Amalia Holden · 2020-04-05 13:14:17

Patrząc na jego twarz, zaczęłam coraz szerzej się uśmiechać. Jego poważny ton oraz wzrok sprawiały, że czułam się lepiej. Gdy ja się gubiłam, on potrafił mnie znaleźć, postawić na równe nogi, naprostować i naprowadzić na odpowiednią drogę. Dlatego czułam się tak bezpiecznie przy nim, dlatego tak bardzo go kochałam.
- Pewnie masz rację - powiedziałam żartobliwie, oddychając już spokojniej i znów się rozluźniając. - Zmęczenie robi swoje, mam głowę pełną czarnych scenariuszy, pewnie przed snem wpadnę na jeszcze jeden czy dwa... - Zmarszczyłam lekko brwi już zaczynając nad tym myśleć, ale szybko zrezygnowałam z tej opcji. - Mógłbyś pomóc mi wymyślić najgorszy możliwy scenariusz - stwierdziłam. - No dawaj, powiedz co najgorszego może się stać po przyjeździe tych dziewczyn. Wyrzućmy to z siebie, a potem za okno i chodźmy spać spokojnie - powiedziałam rozbawiona patrząc mu ciąż w oczy.

Raymond Holden · 2020-04-05 13:21:37

Zaśmiałem się szczerze, a kurtyna powagi zaczęła swobodnie opadać. Chyba z biegiem lat coraz bardziej potrzebowałem się śmiać i cieszyć życiem, kiedy za moimi plecami dyszało tylko tragicznych historii z przeszłości i tyle wyzwań w przyszłości. Może okres wieku średniego mnie w końcu dopadł?
- Ama, wiesz że ta zabawa przysparza mi koszmarów, masz obowiązek więc uspokoić swojego żołnierza przed snem i zapewnić, że wszystko będzie dobrze - zaznaczyłem i zaraz westchnąłem z zmyśleniem, odsuwając dłoń od policzka kobiety. Chwilę pospacerowałem po pokoju z głębokim zamyśleniem, aż w końcu usiadłem na kanapie.
- Naciski arystokracji i opozycji, zmuszą go do wybrania dziewczyny, której tak naprawdę nie będzie kochał - zacząłem, nie patrząc na żonę i krzywiąc się jedynie. - A mimo tego wyboru, nastroje nadal będą buntownicze, z biegiem lat, będzie zdradzał swoją żonę, a dziecko z niechcianego małżeństwa zaniedba... Będzie zagubiony i już nie pozwoli nam sobie pomóc... Aż w końcu bunty w państwie sięgnął pałacu - wymieniałem chronologicznie, aż w końcu pokręciłem głową. - To chyba najgorszy na jaki mogę wpaść - wyznałem żonie, zerkając na nią, ale już bez uśmiechu.

Amalia Holden · 2020-04-05 13:28:28

Skrzywiłam się i biorąc męża za rękę, usiadłam na jego kolanach. Przyciągnęłam jego dłoń do swoich ust i musnęłam wargami w kilku miejscach.
- Straszne... - szepnęłam, wzdychając. Przycisnęłam jego dłoń do swojego serca i uśmiechnęłam się do niego słabo. - Dobrze, że to całkiem duża abstrakcja. - Pokręciłam głową, pocierając kciukiem po skórze jego dłoni. - Tyle złych rzeczy może się wydarzyć... Choć może tych dobrych będzie dwa razy więcej. - Wydęłam wargę. - Pomyśl tylko... Król wybierze dziewczynę, którą pokocha... Zaczną tu biegać małe pociechy, a Anthony znów odzyska spokój? - szepnęłam i pocałowałam męża w czoło. - W pałacu na pewno zrobi się weselej przy dwóch młodych kobietach - podsumowałam, parskając śmiechem.

Raymond Holden · 2020-04-05 13:35:39

Uśmiechnąłem się słabo, opierając się i wtulając w moją ukochaną.
- Oj nie wiem, dwie baby w tym młodzieńczym wieku, zamknięte z jednym przystojnym mężczyzną w jakże luksusowych warunkach. Jestem przygotowany na wszystkie niezręczności - uznałem szczerze. - Ale masz rację, może przyniosą ze sobą do pałacu trochę radości... Brakuje nam jej w ostatnim czasie - dodałem, starając się nie popaść myślami w stronę pracy, gdzie czekały mnie setki dokumentów o doniesieniach z całego królestwa.

Amalia Holden · 2020-04-05 13:40:00

- W pałacu jej bardzo brakuje - przytaknęłam szeptem. Przez chwilę milczeliśmy. Zapewne Ray walczył z myślami o swojej pracy, tak samo jak i ja. Ale tak to już było w pałacu... Pracujesz tak naprawdę 24/7, obowiązków jest wiele, a im ważniejsza rola, tym bardziej trzeba być uważnym. Każdy mały błąd może spowodować katastrofę. - Chyba zostanę przy stwierdzeniu, że cieszę się, że będę mogła "mentorować" dziewczynom... Um, kandydatkom? Chyba powinnam mówić na nie bardziej oficjalnie, bo jeszcze mi się wymsknie takie pobłażliwe określenie i będzie niezręcznie.

Raymond Holden · 2020-04-05 13:50:03

Uśmiechnąłem się lekko, unosząc głowę by spoglądać na moją piękność.
- Nie wiem na jak długo tu zostaną, wolałbym żeby Antony nie tworzył haremu na stałe - zaznaczyłem. - Jednak znając ciebie, jestem niemal pewny, że po miesiącu będziesz dla nich bliska niemal jak druga matka - podsumowałem czule. - Będzie dobrze, naprawdę wierzę w zmiany na lepsze... Tony ich potrzebuje... I między innymi my też - westchnąłem ciężko.

Amalia Holden · 2020-04-05 14:02:26

- Moja kobieca intuicja mówi mi jednak, że nasz kochany król Anthony potrzebuje towarzystwa. Myślę, że ma dość takich starych pryków jak my - szepnęłam z rozbawieniem, przeczesując jego włosy. Były już połowicznie wymieszane z siwymi włosami, ale nadal było ich całkiem spoko i były mocne. Więc jeszcze przez jakiś czas mój mąż nie będzie łysieć. - W końcu się od nas uwolni. A my trochę od niego... - zaczęłam się rozmarzać. - Gdy już się uspokoi w pałacu, zrobimy sobie ze trzy dni wolnego... Codziennie wieczorem ledwo na oczy patrzysz - zauważyłam, pocierając kciukiem po jego policzku. - A po co komukolwiek nieprzytomny gwardzista - stwierdziłam, mówiłam to bardzo miękkim i pieszczotliwym tonem.

Raymond Holden · 2020-04-05 14:12:55

- Trzy dni? Nie szalej tak kochanie, to będzie chyba nasz najdłuższy urlop od tygodnia miodowego - zaśmiałem się półgębkiem. Bo faktycznie, tak to zawsze się kończyło. Umawialiśmy się na weekend bez pracy, mały urlop, a ledwie po pół dnia lenistwa już ktoś nas potrzebował. Dlatego też nie mieliśmy w swoim kalendarzu czasu zarezerwowanego na wolne. Bo najzwyczajniej w świecie, w okresie kryzysu, byliśmy niezbędni, cały czas.
- Pomyślimy kochanie... Póki co boję się o Tony'ego i... to źle, że nie mam zamiaru mu pozwalać się uwalniać? - zauważyłem, z namysłem.

Amalia Holden · 2020-04-05 14:19:07

- Od ponad dwóch lat jesteś jego mentorem. Gdy nie wytrzymuje z kim idzie porozmawiać...? - popatrzyłam znacząco na Raymonda. - Do ciebie. Ale wiesz... To już dorosły człowiek, który podejmuje bardzo znaczące decyzje, mające wpływ nie tylko na niego samego, czy kilka osób z jego otoczenia... To co on zrobi, czy powie usłyszy i zobaczy cały kraj. Myślę, że lepiej było by się teraz zatroszczyć o samego siebie Ray, i pozwolić mu robić wszystko po swojemu. - Wzięłam głęboki oddech. - Na ciebie zaczęli naciskać dopiero po roku wpatrywania się we mnie - wytknęłam mu z rozbawieniem, podnosząc się z jego kolan. - I popatrz jacy szczęśliwi jesteśmy - powiedziałam miękko. - Więc pozwól mu się uwolnić od ciebie, a sobie od niego - podsumowałam.

Raymond Holden · 2020-04-05 14:25:07

Skrzywiłem się nieco, nieco przestanie niechętnie kiwając głową.
- Nasza sytuacja była inna, kręciłem się przy tobie, aż dziw, że nie zauważyłaś - mruknąłem pod nosem, ale zaraz odpuściłem. Obserwowałem jak kobieta podchodzi do łóżka i siada na nim z gracją. Ona niemal wszystkie czynności wykonywała z gracją, podczas gdy z siłą i zdecydowaniem.
- Pewnie powinienem mu dać żyć po swojemu... - przyznałem w końcu z westchnieniem i po ostatnim spojrzeniu za okno, również wstałem z kanapy i położyłem się po drugiej stronie łóżka. - A z drugiej strony... Nie chcę przestawać dla niego być mentorem, wujem... - on dla mnie nie przestanie być niemal jak syn dodałem już myślach, nie chcąc nawet poruszać sam ze sobą tego tematu.

Amalia Holden · 2020-04-05 14:35:18

Ułożyłam się na boku, naciągając na siebie i na męża kołdrę. Przyglądałam się ze skupieniem nieco napiętej twarzy męża. Za dużo o tym myślał... Już nie chciałam się bawić w "najgorszy scenariusz", bo bym tylko go dobiła, choć sama przed sobą muszę przyznać, że miałam już 3 beznadziejne rozstrzygnięcia.
- Raymond... - szepnęłam czule, podkładając sobie dłoń pod policzek. - Myślę, że zawsze będziesz dla niego kimś ważnym. Byłeś przyjacielem jego ojca i bardzo dużo o nim wiedziałeś, poza tym, byłeś przy tym jak ich rodzina się rozwijała i rozkwitała. Jesteś niemal częścią tego pałacu, i król też jest, a co za tym idzie? - Uśmiechnęłam się lekko. - Jest tu jakieś połączenie, może nie są to więzi krwi, i być może to nawet mocniejsze niż krew i cała ta genetyka. Wielkich zamków nie burzy się z dnia na dzień, a ty taki zbudowałeś z zaufania - mruknęłam, przymykając powieki.

Raymond Holden · 2020-04-05 14:50:31

Uśmiechnąłem się czule, obserwując moją żonę kiedy powoli dawała się oddać w sen. Zasłużony, bo moja ukochana pracowała całe dnie bez wytchnienia. Przyciągnąłem ją do swojej piersi i dopiero przymknąłem oczy.
- Masz rację kochanie, jak zawsze - przyznałem z uśmiechem. - Ja po prostu czuję się odpowiedzialny za Tony'ego... A jedyną osobą, która za niego odpowiada jest on sam... - przyznałem, a następnie postarałem się stłumić ziewnięcie. - Kocham cię, Ama... - zamruczałem sennie.

Amalia Holden · 2020-04-05 14:56:57

- Ja ciebie też kocham, Ray - szepnęłam nieco bardziej przytomnym głosem od niego, choć niewiele. Oboje potrzebowaliśmy odpoczynku, by następnego dnia ruszyć w pełni sił do pracy. - Teraz zostało nam tylko trzymać kciuki, że Anthony też znajdzie sobie osobę, której będzie mógł powiedzieć to samo przed zaśnięciem. Myślę, że wtedy będzie naprawdę szczęśliwy - powiedziałam cichutko, rozluźniając się w jego ramionach.

***

#1 2020-04-04 20:32:47

Sypialnia Holdenów

#2 2020-04-05 12:35:55

Odp: Sypialnia Holdenów

#3 2020-04-05 12:43:45

Odp: Sypialnia Holdenów

#4 2020-04-05 12:49:32

Odp: Sypialnia Holdenów

#5 2020-04-05 12:55:15

Odp: Sypialnia Holdenów

#6 2020-04-05 13:03:10

Odp: Sypialnia Holdenów

#7 2020-04-05 13:08:43

Odp: Sypialnia Holdenów

#8 2020-04-05 13:14:17

Odp: Sypialnia Holdenów

#9 2020-04-05 13:21:37

Odp: Sypialnia Holdenów

#10 2020-04-05 13:28:28

Odp: Sypialnia Holdenów

#11 2020-04-05 13:35:39

Odp: Sypialnia Holdenów

#12 2020-04-05 13:40:00

Odp: Sypialnia Holdenów

#13 2020-04-05 13:50:03

Odp: Sypialnia Holdenów

#14 2020-04-05 14:02:26

Odp: Sypialnia Holdenów

#15 2020-04-05 14:12:55

Odp: Sypialnia Holdenów

#16 2020-04-05 14:19:07

Odp: Sypialnia Holdenów

#17 2020-04-05 14:25:07

Odp: Sypialnia Holdenów

#18 2020-04-05 14:35:18

Odp: Sypialnia Holdenów

#19 2020-04-05 14:50:31

Odp: Sypialnia Holdenów

#20 2020-04-05 14:56:57

Odp: Sypialnia Holdenów

Stopka